Miary, powierzchnie, kubatury

Czym więc jest powierzchnia zabudowy? Najprościej powiedzieć – jest to powierzchnia terenu zajęta przez budynek w stanie wykończonym. Przykład: jeśli dom zbudowany jest na planie kwadratu o boku równym dziesięć metrów, wówczas powierzchnia jego zabudowy będzie wynosić 100 m2.

Miary, powierzchnie, kubatury

Autorem artykułu jest Ulryk Wilk

Budowa domów to zajęcie dla ludzi, którzy mają odpowiednią wiedzę. Wiedzę niekoniecznie bardzo fachową, ale taką, która pozwala ocenić podstawowe parametry konstrukcji. Należą do nich różne miary powierzchni.

Budowa domów to zajęcie dla ludzi, którzy mają odpowiednią wiedzę. Wiedzę niekoniecznie bardzo fachową, ale taką, która pozwala ocenić podstawowe parametry konstrukcji. Należą do nich różne miary powierzchni.

Dla kogoś, dla kogo budowa domów nie jest zajęciem codziennym rozróżnienie między powierzchnią zabudowy a powierzchnią netto może nie mieć znaczenia. Dla osoby, która inwestuje setki tysięcy złotych staje się poważną kwestią.

Tylko obiekt budowlany

Czym więc jest powierzchnia zabudowy? Najprościej powiedzieć – jest to powierzchnia terenu zajęta przez budynek w stanie wykończonym. Przykład: jeśli dom zbudowany jest na planie kwadratu o boku równym dziesięć metrów, wówczas powierzchnia jego zabudowy będzie wynosić 100 m2. Niezależnie od tego, ile ma pięter, ile pomieszczeń znajduje się w środku i jak dużo miejsca zajmują schody. Do powierzchni zabudowy nie wlicza się powierzchni obiektów budowlanych ani ich części nie wystających ponad powierzchnię terenu oraz powierzchni schodów zewnętrznych, daszków, markiz, oświetlenia itp. Także altany nie zaliczają się do tej kategorii.

Powierzchnia zabudowy jest więc istotna przy wyborze działki. Jednak budowa domów dopiero się na tym etapie zaczyna. Kolejnym pojęciem, jakie należy poznać jest więc powierzchnia netto. Jest to miara wszystkich pomieszczeń liczona przy podłodze. Nie ma więc znaczenia wysokość pokoju czy pomieszczenia.

Miara związana z funkcją

Bardzo ważną miarą jest powierzchnia użytkowa domu. W przeciwieństwie do powierzchni netto w jej skład nie wchodzą wszystkie elementy budynku, a tylko te, które wiążą się z jego funkcją. W przypadku budowy domów wlicza się do niej pokoje, kuchnie i łazienki. Gdyby chodziło o biura, liczyłaby się powierzchnia, którą można by w ten sposób wykorzystać. Powierzchnie pomieszczeń lub ich części oraz kondygnacji o wysokości świetle od 1,40 m do 2,20 m zalicza się do powierzchni użytkowej budynku w 50%, a jeżeli jest mniejsza niż 1,40 m, powierzchnię tę się pomija.

Ogólną powierzchnię wszystkich pomieszczeń w domu pokazuje powierzchnia całkowita budynku. W jej skład wchodzą wszystkie kondygnacje naziemne i podziemne, tarasy i poddasza, garaże i piwnice, kondygnacje techniczne i magazynowe. Mierzy się ją na poziomie posadzki po obrysie zewnętrznym budynku (łącznie z grubością ścian) z uwzględnieniem tynków, okładzin i balustrad.

Uwaga: przepisy

Osobną kategorią jest kubatura. W przeciwieństwie do miar powierzchni pokazuje objętość, jaką zajmuje budynek. Można powiedzieć, że jest to miara 3D. W rozumieniu prawa budowlanego kubatura oznacza „objętość” budynku liczoną jako iloczyn powierzchni rzutu każdej kondygnacji, mierzonej po zewnętrznym obrysie ścian i wysokości danej kondygnacji.

Ponieważ budowa domów jest – jak wiele innych dziedzin – uregulowana przez prawo, także w przypadku obliczania powierzchni należy stosować się do odpowiednich przepisów. Co to oznacza? Tyle, że projektant nie może mierzyć tak, jak mu wygodniej, ale tak żeby można było uzyskać konkretną informację. Dzięki temu projekty domów pozwalają na określenie tego, czy rozmiar mieszkania rzeczywiście nam odpowiada.
Jaka działka, taki projekt

Przepisy określające różne rodzaje miar mają także znaczenie przy wyborze działki. Dlaczego? Choćby z tego powodu, że minimalna, przyjęta powierzchnia gruntu pod budowę domu to 450 m2. Szerokość działki nie może być mniejsza niż 14 m. Jeśli działka jest wąska, można wybudować na niej dom pod warunkiem, że ściana będzie niższa niż 16 m, a odległość od granicy działki większa niż 1,5 m. W normalnych warunkach budynek nie może stać bliżej niż 3 m (jeśli na ścianie nie ma okien) lub 4 m (ściana z oknami) od granicy. Przyjmuje się, że zabudowa nie powinna zajmować więcej niż 40% działki.

Jak widać budowa domów nawet na etapie wstępnych rozważań jest rzeczą skomplikowaną. Prawdziwe problemy zaczynają się jednak w trakcie realizacji inwestycji.

---
Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

wylewka anhydrytowa

Zamiast tradycyjnej betonowej wylewki warto się zastanowić nad zastosowaniem nowej technologii anhydrytowej
Zalety anhydrytu:
1. Właściwości samopoziomujące - ciekła konsystencja gwarantuje łatwe rozlanie i bardzo precyzyjne wypoziomowanie mieszanki.
2. Wydajność kładzenia – od 400 nawet do 1000 m2 dziennie.
3. Przyspieszenie prac wykonawczych - możliwość chodzenia po ok. 48 h, rozpoczęcia dalszych prac budowlanych po 4 dniach. Już po około 7 dniach można włączyć ogrzewanie podłogowe.
4. Duża wytrzymałość na zginanie-ściskanie - bez potrzeby zbrojenia i zbyt częstego dylatowania.
5. Estetyka powierzchni - wysoki stopień płynności zapewnia bardzo gładką powierzchnię podkładu podłogowego bez żadnych śladów i skaz.
6. Oszczędność materiałów i nie obciążanie stropów - przy wylewce anhydrytowej dopuszczalne jest zmniejszenie grubości wylewanej warstwy nawet do 35mm na warstwie z pianobetonu lub warstwie izolacyjnej nie związanej z podłożem. W przypadku ogrzewania podłogowego istnieje możliwość ograniczenia grubości wylewanej warstwy do 35 mm.
7. Dobre przewodnictwo cieplne - niska porowatość, pozwalająca na szybkie oddawanie ciepła w pomieszczeniu oraz homogeniczność mieszanki sprawiają, że produkt ten jest szczególnie zalecany w konstrukcjach z ogrzewaniem podłogowym.

Przykładowo dla standardowej grubości 7 cm wylewki betonowej tzw. miksokreta przewodniość cieplna wynosi 21,73 W/m2K zaś dla 4 cm jastrychu anhydrytowego wynosi 50 W/m2

8. Ekologia i oszczędność - dzięki dobremu przewodnictwu cieplnemu podkładu, przy ogrzewaniu podłogowym zmniejsza się znacząco zużycie energii , przez co oszczędzamy pieniądze oraz chronimy środowisko naturalne.

minimalna grubość wylewki na twardym podłożu - 2,5 cm
Cena 35.00 zł dotyczy wykonania 1m2 wylewki o grubości 3,5 cm wraz z materiałem,

komin

wykończenie i uszczelnianie komina
Zewnętrzne wykończenie kominów poddawane jest nie tylko niszczącym wpływom atmosferycznym, ale też szkodliwemu oddziaływaniu spalin. Materiały wykończeniowe trzeba więc dobierać z rozwagą.


•Tynk. Popularny, bo to łatwy i tani sposób wykończenia kominów murowanych z cegły pełnej. Niestety, nie jest trwały - szybko się kruszy i odpada.


•Cegła klinkierowa. Wytrzymała i odporna na wielokrotne zamarzanie i odmarzanie, jest najodpowiedniejszym materiałem na wystającą ponad dach końcówkę komina - materiał do wymurowania komina jest zarazem jego wykończeniem.

Do budowy kominów należy używać cegieł mało nasiąkliwych (poniżej 3%) i bardzo wytrzymałych (35 MPa). Takie cegły chłoną tak znikome ilości wody, że zamarzając nie może ona zniszczyć (rozsadzić) ich struktury. Najlepsze są cegły klinkierowe z powierzchnią szkliwioną, najodporniejsze na zabrudzenie. Cegły nieszkliwione warto zaimpregnować specjalnym preparatem zmniejszającym ich nasiąkliwość, na przykład takim jak: Keranet (MAPEI), Alkutex AC Klinkerreiniger (REMMERS), preparat do impregnacji fasad Tytan (SELENA) oraz Sopro ZSE 718 (SOPRO).

Komin murowany z cegieł klinkierowych powinien być starannie wyspoinowany, a spoiny - wypełnione w całości i ukształtowane na płasko albo z niewielkim spadkiem w stronę dachu. Z tego względu do murowania najlepiej użyć specjalnej zaprawy do klinkieru, która służy też do jednoczesnego spoinowania. Innym rozwiązaniem jest murowanie cegieł klinkierowych na niepełną spoinę, zagłębioną względem lica muru 12-15 mm, a po upływie około dwóch tygodni - wypełnienie spoin specjalną zaprawą do spoinowania klinkieru.
Obróbki wokół komina

Zapobiegają przeciekom oraz niszczeniu komina na styku z dachem. Wykonuje się je z powlekanej blachy stalowej, z blachy miedzianej, ołowianej lub specjalnych folii dekarskich. Niektórzy producenci pokryć oferują elementy do obróbek dostosowane do materiału pokryciowego. Niezależnie od użytych materiałów, ich montaż powinno się wykonać bardzo starannie - zgodnie z podanymi niżej zasadami.


Na ściankach. Pionowe części obróbki komina powinny mieć wysokość przynajmniej 10 cm. O ich skuteczności decyduje szczelne połączenie ze ściankami komina. W tym celu stosuje się jedno z rozwiązań, w których brzeg obróbki:

- umieszcza się w specjalnie ukształtowanym podcięciu uzyskanym przez odpowiednie wysunięcie wyższych warstw cegieł podczas murowania komina,
zagina się i umieszcza w niewielkiej płytkiej bruździe wyciętej w ściankach,

- osłania się specjalną listwą umożliwiającą wykończenie.
Uwaga! Obróbki z blachy nie należy mocować do komina na płask, ponieważ takiego połączenia nie da się skutecznie uszczelnić. Pod wpływem zmian temperatury blacha będzie ulegać odkształceniom, co szybko zniszczy każde uszczelnienie.


•Na pokryciu dachowym. Najbardziej narażonym na przecieki miejscem komina jest krawędź od strony kalenicy, tam bowiem spływająca po pokryciu woda napotyka poprzeczną przeszkodę. Na tej krawędzi często gromadzi się też śnieg, który w kontakcie z ciepłym kominem łatwo topnieje. Dlatego obróbka w tym miejscu powinna mieć przynajmniej 20 cm długości i jeśli pokrycie jest profilowane - trzeba ją dokładnie uszczelnić na końcu, na przykład specjalną wkładką uniemożliwiającą wwiewanie śniegu pod pokrycie.
Tekst Cezary Jankowski

Taśma Opierzeniowa - Kominowa
Samoprzylepna z klejem asfaltowo-polimerowym
Przeznaczenie i zakres stosowania:
- Taśmy opierzeniowe odpowiednio karbowane przeznaczone są do wykonywania trwałych uszczelnień elementów wychodzących ponad połać dachu takich jak kominy, ściany szczytowe i ogniowe. Ostatecznego zabezpieczenia taśm dokonuje się przy użyciu tzw. listew kominowych dostosowanych do koloru taśmy opierzeniowej.
TAŚMA KOMINOWA ALUMINIOWA PLISOWANA

Samoprzylepna taśma kominowa stosowana jest do wykonywana obróbek wokół kominów, wykuszy i okien dachowych. Zbudowana jest z wysokiej jakości profilowanej taśmy aluminiowej i kleju butylowego. Produkt jest odporny na długotrwałe działanie czynników atmosferycznych takich jak promieniowanie UV, śnieg, deszcz, wilgoć i procesy starzenia.

ZASTOSOWANIE
Taśma kominowa stosowana jest do uszczelnień i połączeń w obrębie dachu a w szczególności do obróbki komina, wykuszy i okien dachowych. Nieodzowny element systemu hydroizolacyjnego dachu. Tworzy barierę dla wody z opadów atmosferycznych (np. śnieg, deszcz). Strona taśmy pokryta butylem umożliwia trwałe łączenie taśmy z powierzchniami porowatymi i gładkimi, należy jednak pamiętać, że powierzchnia klejona powinna być wolna od tłuszczu i kurzu. Odporna na wodę, mróz, wilgoć, promieniowanie UV, oraz procesy starzenia. Posiada dużą siłę klejenia i przylegania, łatwa w montażu, zapewnia natychmiastowe uszczelnienie. Nadaje się do stosowania na prawie do wszystkich typów pokryć dachowych - dachówki ceramiczne, betonowe, blachodachówki, blachy trapezowe, profilowane blachy aluminiowe itp.


MATERIAŁ
Aluminium z butylową warstwą klejącą.
Rozciągliwość materiału: ok 25%.
Szerokość: 300 mm.
Długość: 5000 mm.
Aprobata techniczna: AT-15-5466/2002.


Zalety produktu:
Optymalne klejenie dzięki pewnej warstwie kleju butylowego.
Odporność temperaturowa od -30 st. C do +80 st. C.
Montaż możliwy w temperaturze od +5 st. C do +40 st. C.
Pewniejsza i szybsza alternatywa w stosunku do typowych obróbek dekarskich.
Bezproblemowe klejenie warstwami.

DOSTĘPNE KOLORY
ceglasty
wiśniowy
brązowy
kasztanowy
czarny

schody

Już na etapie projektowania domu należy uwzględnić gabaryty oraz miejsce, w którym planowane jest umieszczenie schodów.

Schody do wnętrz - kręcone czy proste?

Autorem artykułu jest Zuzanna Szymańska

Dom piętrowy jest tańszy ogrzewaniu, a dodatkowo zajmuje mniejszą powierzchnię działki niż jego parterowy odpowiednik. Ale to właśnie tu zaczynają się schody. Proste, zabiegowe, a może kręcone? Ze stopniami drewnianymi czy szklanymi? Wybór odpowiedniego typu, materiałów i surowców może przyprawić o ból głowy.

Już dawno odeszło do lamusa stwierdzenie, że schody powinny po prostu być. Zwraca się uwagę na estetykę, wygodę, bezpieczeństwo, a także ich harmonizowanie z resztą wnętrza. Decyzja nie jest łatwa, ponieważ raz wybudowanych schodów nie da się zmienić tak łatwo, jak drzwi, mebli czy innych elementów wyposażenia wnętrza. Co więcej, ceny bardziej wyrafinowanych konstrukcji mogą sięgać nawet kilkudziesięciu tysięcy złotych. W tej sytuacji każda porada jest na wagę złota.

Już na etapie projektowania domu należy uwzględnić gabaryty oraz miejsce, w którym planowane jest umieszczenie schodów. W przypadku używanego stosunkowo rzadko poddasza warto zdecydować się na dyskretne schody strychowe, jak np. model Adj czy Mini Plus marki Rintal Polska. Z kolei schody do piwnicy wylewane są zwykle z betonu i okładane glazurą lub - rzadziej - drewnem.

Największy dylemat wiąże się jednak z wyborem schodów łączących często używane kondygnacje. Musi to być element dobrze przemyślany; jeżeli decyzja ta zostanie podjęta bez zastanowienia, po latach może się okazać, że schody zamiast ułatwiać komunikację, stanowią trudność nie do pokonania - np. dla osób starszych czy dzieci lub zwyczajnie nie pasują do zmienionego, unowocześnionego wystroju wnętrza.

Prosto do celu...

Pierwszym rozwiązaniem, jakie można wziąć pod uwagę, jest budowa schodów modułowych. Konstrukcja sprawdza się w dużych pomieszczeniach i zachęca wysoką dbałością o każdy, nawet najdrobniejszy szczegół. Schody mogą przybrać formę jednobiegową lub bardziej finezyjną w kształcie łuku, litery Z, S lub U, co pozwala na sporą swobodę w aranżacji wnętrza. Schody jednobiegowe są zdecydowanie bezpieczniejsze, ponieważ ich stopnie przybierają kształt prostokąta. Atrakcyjniejsze wizualnie są jednak schody zabiegowe, których stopnie są szersze od zewnątrz a węższe od wewnątrz. Dla osoby dorosłej pokonanie tych schodów nie powinno stanowić większej trudności, jednak na pewno to wersja mniej bezpieczna dla małych dzieci i osób starszych.

Jedną z ciekawszych propozycji schodów modułowych firmy Rintal Polska jest model Knock 06, w którym strukturę, np. standardową szarą można połączyć z jasnymi, drewnianymi stopniami i chromowanymi linkami ze stali nierdzewnej. W efekcie schody harmonijnie wkomponują się we wnętrze podkreślając minimalistyczny styl i lekkość. Wyraźniejszym modelem jest Knock Design, który sprawdzi się w modernistycznych, nowoczesnych pomieszczeniach. Piękno schodów można pokreślić wykorzystując odważniejsze barwy, jak np. czerwienie oraz stosując oświetlenie LED pomiędzy stopniami. Takie schody nie tylko będą się wyróżniać, ale stanowić punkt wyjścia w dekoracji wnętrza.

... lub dookoła

W sytuacji, gdy pomieszczenie jest zbyt małe na schody zabiegowe, warto rozważyć instalację schodów kręconych. Zajmują one zdecydowanie mniej miejsca, ale bardziej zwracają na siebie uwagę, zwłaszcza, jeżeli ich wykończenie jest dobrze przemyślane. Ich stopnie mogą przybrać kształt trójkąta, wycinka koła lub trapezu. Na nic jednak zdadzą się wyszukane materiały i kunsztowne wykończenie, gdy po latach przyjdzie po takich schodach wnieść nowy mebel do pokoju na wyższym poziomie. Samo chodzenie po konstrukcji kręconej wymaga większej uwagi niż w przypadku schodów zabiegowych.

Dobrym przykładem schodów, które pomimo niewielkich wymiarów przyciągną uwagę jest Brio marki Rintal Polska - metalowa konstrukcja w czarno-kremowej barwie nie umknie niczyjej uwagi. To schody, które często można spotkać w biurach lub bardzo nowoczesnych wnętrzach domowych. Z kolei model Phola 06, ze względu na nowoczesną i minimalistyczną stylistykę, nie będzie rzucał się w oczy, a raczej współgrał z współczesnym salonem.

Podsumowanie

Główne czynniki, które należy uwzględnić przy projektowaniu schodów to ich przeznaczenie, pomieszczenie, w którym się będą znajdować i osoby, które będą z nich na co dzień korzystały. Ponieważ to ważny wybór, przed zakupem warto zasięgnąć opinii eksperta, który doradzi - począwszy od typu schodów, przez materiały, z jakich będą wykonane, a na ich wykończeniu kończąc. Bezpłatny pomiar, wycenę, projekt, a także wizualizację wykonają doradcy firmy Rintal Polska, w oddziałach firmy lub dowolnej lokalizacji wskazanej przez klienta.

---

Zuzanna Szymańska

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

gres

Powierzchnia płytek gresowych może być gładka lub strukturalna, z połyskiem albo matowa. Wybór należy od indywidualnych preferencji inwestora, ale powinien być też dostosowany do rodzaju wnętrza, w którym produkt ma być położony. Gładką powierzchnię zdecydowanie łatwiej utrzymać w czystości; w strukturalną, pełną rowków, dziurek i pęknięć łatwo dostaje się brud i kurz, które nierzadko trudno jest usunąć. Gładka może optycznie powiększyć pomieszczenie, strukturalna – nadać mu styl i charakter.

Kilka słów o gresie...

Autorem artykułu jest patorl

Gres to rodzaj płytki ceramicznej, do produkcji której wykorzystywana jest bardzo drobno zmielone kamionka szlachetna, czyli m.in. kwarc, skaleń, kaolin. Uformowane płytki poddawane są prasowaniu na sucho, a następnie wypalane w temp. przekraczającej 1200°C.

W porównaniu z tradycyjnymi płytkami podłogowymi (zwanymi potocznie terakotą), gres cechuje bardzo mała nasiąkliwość, znakomita twardość oraz niewielka ścieralność, a także bardzo dobra odporność na działanie środków chemicznych, mrozoodporność i trwałość, dlatego doskonale sprawdza się w miejscach narażonych na oddziaływanie wilgoci i intensywne użytkowanie. Jest bardzo twardy – wg skali Mohsa osiąga 9 stopień. Ze względu na parametry techniczne i walory użytkowe, płytki gresowe są stosowane zarówno w budynkach mieszkalnych, jak i użyteczności publicznej, hotelach, sklepach itp. Wykorzystuje się je do pokrycia powierzchni wewnątrz obiektów oraz na zewnątrz – tak podłóg (np. balkony, tarasy, patia itp.), jak i ścian. Niewątpliwie – poza wspomnianymi walorami technicznymi – o popularności płytek gresowych decyduje również ich dostępność w szerokiej gamie kolorów, wzorów i różnych fakturach powierzchni. Mogą mieć one powierzchnię matową lub błyszczącą, gładką lub strukturalną; ich powierzchnia może imitować dowolny kamień, drewno, korek, bruk itp.

Rodzaje gresów

Gres porcelanowy – do jego podstawowych charakterystycznych cech należy minimalna nasiąkliwość (nawet 0,05%) oraz odporność na ścieranie zbliżona do granitu. Wyroby oferowane są w szerokiej gamie barw i faktur powierzchni, dzięki czemu cieszy się on ogromną popularnością wśród inwestorów. Najpopularniejsze rysunki powierzchni to mat, satyna, poler, struktura i relief. Może być szkliwiony, polerowany, gładki lub strukturalny, barwiony w masie (tzw. full body). Jako że jest to materiał bardzo twardy, trudniej jest instalować na nim np. osprzęt elektryczny, wycinać niezbędne np. w łazience czy kuchni otwory.

Gres techniczny (naturalny) - nazywany też gresem nieszkliwionym, matowym. Cechą tych płytek jest znakomita twardość, odporność na ścieranie, wytrzymałość i trwałość, będąca efektem zastosowanej technologii produkcji. Płytki są jednorodne w całej swej strukturze, co korzystnie wpływa na ich parametry techniczne i użytkowe, ale zdecydowanie mniej na estetyczne. Aby osiągnąć znakomitą odporność na ścieranie, oddziaływanie wody oraz destrukcyjny wpływ środków chemicznych, dokonuje się pojedynczego zasypu na etapie formowania, uzyskując produkty o bardzo spieczonym czerepie, w jednolitych barwach (jeśli został dodany pigment barwiacy) lub wzorze „sól i pieprz”. Ta ograniczona liczba i mała atrakcyjność wzorów sprawiają, że – mimo niepodważalnych walorów użytkowych – produkty te stosowane są głównie w obiektach handlowych, użyteczności publicznej, na klatkach schodowych itp., narażonych na dużą intensywność oddziaływania, a także na zewnątrz obiektów. Niedogodnością tego materiału jest fakt, że ma on śladowo chropowatą powierzchnię, która sprawia, że na płytkach dość łatwo zatrzymuje się brud. Klasyczny nieszkliwiony gres techniczny niezbyt często wybierany jest do wykończenia wnętrz mieszkalnych, co jednak nie znaczy, że nie znajduje takich zastosowań. Bywa, że idealnie komponuje się z wystrojem wnętrza w stylu minimalistycznym lub high-tech. Odmianą gresu technicznego może być gres polerowany – bardziej atrakcyjny wizualnie, jednak znacznie mocniej podatny na zabrudzenia, które przy tym są niezwykle trudne do usunięcia.

Gres polerowany - gładką i śliską powierzchnię płytek uzyskuje się działając na powierzchnię pierwotnie nieszkliwioną tarczą diamentową. Polerowanie sprawia, że płytka staje się bardziej dekoracyjna, ale nie zabezpiecza jej powierzchni przed szkodliwym wpływem warunków zewnętrznych, środków chemicznych, wody oraz destrukcją wskutek użytkowania. Atrakcyjność wizualna uzyskiwana jest jednak kosztem obniżenia parametrów technicznych materiału, a zwłaszcza jego odporności na działanie wody i środków chemicznych. Skutkiem procesu polerowania jest zdecydowane zwiększenie podatności na negatywny wpływ wody i różnorodnych środków chemicznych oraz na zaplamienie. Istnieje też ryzyko matowienia powierzchni pod wpływem użytkowania.

Gres porcelanowy szkliwiony – cechuje go niejednolita struktura – obok rdzenia ma on bowiem dodatkową warstwę szkliwa, pełniącą funkcje zdobnicze i użytkowe. Przypomina on tradycyjną terakotę, jest jednak od niej zdecydowanie bardziej odporny. Proces szkliwienia następuje po wcześniejszym uformowaniu płytki, jej uprasowaniu i wypaleniu. Natomiast w przypadku gresu smaltowanego proces szkliwienia nie jest czynnością oddzielną, drugim etapem produkcji płytek, lecz ma miejsce podczas wypalania wyrobu – na krótki czas zostaje podniesiona temperatura wypału, czego efektem jest uzyskanie glazury.
Szkliwo dodaje atrakcyjności wizualnej wyrobowi, ale też sprawia, że – w razie jego uszkodzenia i odprysku – widoczny jest rdzeń o odmiennej od glazury barwie i fakturze.
Niejednolita struktura płytek szkliwionych sprawia też, że – w przeciwieństwie do wyrobów jednorodnych – ich powierzchnia nie ściera się równomiernie; w miejscach odprysków i starcia glazury płytki stają się też podatne na pojawienie się niemożliwych do usunięcia plam. Nawet jednak biorąc pod uwagę te mankamenty, płytki gresowe szkliwione są zdecydowanie bardziej trwałe od klasycznej terakoty. Można je stosować w miejscach o niewielkim, średnio intensywnym oraz dużym natężeniu ruchu. Gresy szkliwione przeznaczone są do stosowania tak wewnątrz obiektów, jak i na zewnątrz nich. Są mrozoodporne, wytrzymałe i odporne na ścieranie. Gładka szkliwiona powierzchnia może jednak podnosić ryzyko poślizgu – ale na rynku dostępne są już płytki o podwyższonej antypoślizgowości.
Gres szkliwiony może być dodatkowo szlifowany lub polerowany.

Jaka powierzchnia?

Powierzchnia płytek gresowych może być gładka lub strukturalna, z połyskiem albo matowa. Wybór należy od indywidualnych preferencji inwestora, ale powinien być też dostosowany do rodzaju wnętrza, w którym produkt ma być położony. Gładką powierzchnię zdecydowanie łatwiej utrzymać w czystości; w strukturalną, pełną rowków, dziurek i pęknięć łatwo dostaje się brud i kurz, które nierzadko trudno jest usunąć. Gładka może optycznie powiększyć pomieszczenie, strukturalna – nadać mu styl i charakter. Gładka na ogół jest bardziej śliska; strukturalna – dzięki chropowatości powierzchni – nie. Dlatego rodzaj powierzchni powinien być dobrany do typu pomieszczenia – np. ułożenie gładkiej podłogi w wejściu do sklepu, biurowca itp. naraża wchodzących na ryzyko poślizgu zwłaszcza gdy na zewnątrz pada lub utrzymuje się śnieg. Również w kuchni czy łazience idealnie gładka posadzka może być zdradliwa – ryzyko poślizgnięcia się na niej jest większe niż na choćby lekko chropowatej.
Z połyskiem czy matowa? I w tym przypadku to indywidualna decyzja, która musi być podjęta po przeanalizowaniu czynników obiektywnych: miejsca, gdzie płytki zostaną położone, intensywności ruchu, wielkości pomieszczenia itp. Podłoga z połyskiem ma bardziej reprezentacyjny charakter, sprawia wrażenie bardziej eleganckiej – doskonale prezentuje się we wnętrzach oficjalnych, przestronnych – urządzonych zarówno w stylu nowoczesnym, minimalistycznym, jak i klasycznym. Płytki matowe, zwłaszcza satynowane, dają z kolei wrażenie ciepła i przytulności.

Rodzaj płytek musi być dostosowany do pomieszczenia, w którym mają one być położone. Dlatego trzeba zwrócić uwagę na parametry techniczne i wytrzymałościowe oraz odporność mechaniczną, chemiczną i termiczną. Ważne parametry płytek to nasiąkliwość, kaliber, klasa ścieralności, odporność na działanie substancji chemicznych, odporność na zaplamienie, mrozoodporność, antypoślizgowość, odporność na duże wahania temperatur, twardość. Materiały stosowane na zewnątrz – zarówno jako okładziny ścienne, jak i podłogowe – muszą być mrozoodporne, niepodatne na działanie środków chemicznych i gwałtowne wahania temperatur. Ponadto układane na powierzchniach poziomych, przeznaczonych do chodzenia, winny mieć co najmniej antypoślizgowość R8. Na schodach zewnętrznych oraz na posadzce w holu i w łazience dla gości jedną z najważniejszych cech płytek powinna być bardzo wysoka odporność na ścieranie. Równie ważna jest antypoślizgowość (min. R9).

Obok odmiennej powierzchni i faktury, płytki mogą mieć też w różny sposób wykończone brzegi – mogą być równe, retryfikowane lub nieregularne.

Płytki rektyfikowane

– produkty, które mają dokładnie dopasowane wymiary, idealnie proste krawędzie, bez zaokrąglonych brzegów, dzięki czemu – ułożone obok siebie – tworzą doskonale płaską i jednorodną powierzchnię. Teoretycznie do ich układania niepotrzebne są fugi. Nowoczesne maszyny, stosowane przy ich produkcji, zapewniają idealne zwymiarowanie, jednak fachowcy oraz producenci wyrobów petryfikowanych zalecają stosowanie choćby milimetrowej fugi. To pozwala zachowanie bezpieczeństwa okładziny i umożliwia jej prace.
Nie powinno mylić się pojęcia rektyfikacji z kalibracją. Ta ostatnia jest związana z procesem produkcyjnym – wypalone płytki różnią się od siebie wymiarami, dlatego grupuje się je w partie określonego kalibru. Jest on podany na opakowaniu, podobnie jak nominalny wymiar płytek. Należy pamiętać, by stosować płytki tego samego kalibru – w wyjątkowych sytuacjach można dopuścić do różnicy jednego kalibru.
Kilka słów o klejeniu
Decydując się na wykończenie powierzchni wewnątrz lub na zewnątrz budynku gresem, musimy pamiętać nie tylko o odpowiednim dopasowaniu płytek do rodzaju wnętrza, ale także o poprawnym doborze kleju, którym zostaną one zamocowane na określonej powierzchni (wcześniej właściwie przygotowanej). Do przyklejania gresów najlepiej jest używać chemii dedykowanej tym właśnie produktom – trzeba wybrać klej optymalny dla danego zastosowania: wewnątrz lub na zewnątrz budynku; w łazience lub w salonie; na ogrzewanie podłogowe itp. Ponadto dobór kleju zależy także od poziomu nasiąkliwości płytki, jej podatności na przebarwienia, wymiarów, rodzaju podłoża (odkształcalne czy nieodkształcalne). Właściwie i poprawnie dobrany środek sprawi, że płytki będą trwale związane z podłożem, nie będą się od niego odrywać, pękać, nie pojawią się też nieoczekiwane przebarwienia itp.

Ciąg dalszy artykuły:

http://www.chemiabudowlana.info/tmies_kleimy_gres,art,1267,kilka_slow_o_gresie

Artykuł ze strony: http://www.chemiabudowlana.info/

---

www.chemiabudowlana.info

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

okna

drewniane okna są postrzegane jako towar luksusowy, są szczelne, ciepłe i ciche. Dzięki klejonej konstrukcji profili okna się nie wypaczają i odpowiednio pielęgnowane będą służyły przez 90 lat

jakie okna wybrać ? porównanie jakości, mody i ceny

Autorem artykułu jest agnieszka_ch

Jeżeli planujemy wymianę okien to warto zastanowić się czy chcemy zastąpić je wersją z drewna czy z plastiku. Obecnie te plastikowe cieszą się największą popularnością z racji na cenę i na to, że nie wymagają konserwacji. Ale

Jeżeli planujemy wymianę okien to warto zastanowić się czy chcemy zastąpić je wersją z drewna czy z plastiku. Obecnie te plastikowe cieszą się największą popularnością z racji na cenę i na to, że nie wymagają konserwacji. Ale drewniana wersja też nie narzeka na brak zwolenników i cieszy się mianem wersji luksusowej. Zarówno jeden jak i drugi model mają liczne zalety i wady, które warto poznać zanim podejmiemy decyzję o zakupie. Postaram się opisać oba modele. Pierwszy z nich- plastikowy (czyli tzw. okna z PCV) dominuje na rynku stolarki otworowej, są stabilne, odpowiednio wyprofilowane, profile są wzmacniane, zazwyczaj kształtownikami stalowymi i nie wymagają konserwacji przez 40 lat. Ponadto do ich zalet należy to, że są odporne na wodę i substancje chemiczne; można z nich wykonać okno o dowolnym kształcie, można je wyposażyć w funkcje antywłamaniowe, dzięki komorowej budowie są lekkie, a ich pielęgnacja ogranicza się jedynie do ich mycia. Mogą być białe lub pokryte folią kolorową i drewnopodobną. Niestety uszkodzonego okna nie da się naprawić, okna dachowe mogą mieć tylko prostokątne kształty, usztywniają więźbę i gorzej z nią współpracują.
Natomiast drewniane okna są postrzegane jako towar luksusowy, są szczelne, ciepłe i ciche. Dzięki klejonej konstrukcji profili okna się nie wypaczają i odpowiednio pielęgnowane będą służyły przez 90 lat. Ponadto podobnie jak plastikowe można je wyposażyć w funkcje antywłamaniowe, ale w przeciwieństwie do PCV mogą mieć dowolny kształt, mogą być malowane lub lakierowane, z widocznym rysunkiem słojów, okna dachowe mają wiele kształtów i funkcji otwierania i dobrze współpracują z drewnianą więźbą. Są sztywne i nadają się do dużych przeszkleń; zarysowania i uszkodzenia łatwo naprawić, w wnętrzu nadają ciepły i przytulny charakter. Niestety są dużo droższe od plastików, wymagają konserwacji co kilka lat, zależnie od powłok kryjących,a w pomieszczeniach wilgotnych wymagają zabezpieczenia.
Więc to na jakiego okna się zdecydować zależy w dużej mierze od naszych wymagań, rodzaju wnętrza i oczywiście zasobności portfela. Jeżeli poszukujecie dobrego doradcy możecie wpisać w wyszukiwarce okna warszawa i poszukać rozwiązań dla siebie.

---
Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

elewacje

Innym rozwiązaniem są rozpowszechnione elewacje z piaskowca, którego zaletami są równie dobra izolacja termiczna i akustyczna oraz odporność atmosferyczna

Ekologiczna elewacje – z jakich materiałów najczęściej wykonywana przez firmy budowlane?

Autorem artykułu jest Jacek Fistaszek

Schludnie wykończona, ekologiczna elewacja jest wizytówką każdego domu. Aby stworzyć piękne lico obiektu, firmy budowlane specjalizują się w wykonywaniu fasady z trwałych, reprezentacyjnych materiałów.

Schludnie wykończona, ekologiczna elewacja jest wizytówką każdego domu. Aby stworzyć piękne lico obiektu, firmy budowlane specjalizują się w wykonywaniu fasady z trwałych, reprezentacyjnych materiałów. Właścicielom najbardziej zależy na wyjątkowym projekcie frontu budynku, gdyż pierwsze estetyczne wrażenie odwiedzających gości liczy się najbardziej.

Wynajmowane firmy budowlane pozwalają mieszkańcom domów wybrać odpowiedni dla nich materiał. Zawsze modne, szlachetne elewacje drewniane to nie tylko dobrej jakości, naturalne pokrycie ścian od zewnątrz, ale przede wszystkim doskonały surowiec izolacyjny, pozwalający zmniejszyć koszty ogrzewania domu. Równie istotna jest przystępna cena oraz możliwość harmonijnego łączenia drewna z innymi materiałami. Firmy budowlane wykorzystują różne profile desek, między innymi ze świerku skandynawskiego, modrzewia syberyjskiego układanych na konstrukcji stalowej lub drewnianej. Aby ekologiczna fasada służyła przez wiele lat, wymaga co kilka lat odnowienia, ponownego malowania lub olejowania.

Innym rozwiązaniem są rozpowszechnione elewacje z piaskowca, którego zaletami są równie dobra izolacja termiczna i akustyczna oraz odporność atmosferyczna. Firmy budowlane umożliwiają stworzenie niepowtarzalnego zestawienia piaskowca o różnych nie tylko odcieniach, ale także formatach i powierzchniach. Dla koneserów jeszcze bardziej pożądanym materiałem do wykończenia frontu budynku są płytki klinkierowe. Produkowane są wyłącznie z gliny, piasku a następnie wypalane. Firmy budowlane specjalizują się w stosowaniu klinkieru na zewnątrz jak i wewnątrz domów, wykorzystując specjalny klej oraz fugę do tych płytek.

Największą jednak gamę kolorów posiada elewacja kamienna. Stosowany materiał to głównie granit, sjenit, łupek kwarcytowy, tatrzański i marmur. Różnią się ceną, właściwościami fizycznymi i zastosowaniem. Często do ich montażu firmy budowlane wykonują najpierw rusztowanie ze stali nierdzewnej lub zabezpieczonej antykorozyjnie, aluminium lub okładzin na konstrukcji samonośnej.

Elewacje domu wykonane z naturalnego, ekologicznego materiału mogą tworzyć oryginalny wizerunek obiektu. Położone z precyzją przez firmy budowlane mają szansę stać się ozdobą samą w sobie przez długie lata.

---

Artykuły na każdy temat

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

okna

argumenty często lekceważone przy zakupie stolarki pomogą przyszłym nabywcą stolarki podjąć dobry wybór i cieszyć się swoją stolarką na długie lata oraz podniosą świadomość konsumencką. Pamiętajmy, nie liczy się tylko cena

Okna do domu - Sześć mocnych argumentów

Autorem artykułu jest Marek Chwil

Ten krótki artykuł ma na celu zwrócenie uwagi na sześć ważnych rzeczy któe należy sprawdzić przed zakupem stolarki okiennej z pcv do naszego domu.

Jest kilka bardzo ważnych rzeczy na które rzadko zwraca się uwagę przy zakupie okna pcv, patrząc raczej na jego estetykę niż walory użytkowe. Postaram się dokładnie opisać te cechy produktu które wpływają na jego długowieczność i niezawodność na długie lata.

Pierwszym argumentem jest trwałość. Na tą cechę ma wpływ tzw klasa profili. Rozróżniamy kilka klas, najczęściej spotykane to klasy B,C oraz najrzadziej A. Najwyższą klasą jest oczywiście klasa A. Charakteryzuje się ona tym że ścianki zewnętrzne mają grubość minimum 2,8mm oraz posiada ścianki wewnętrzne odpowiednio grubsze w odpowiednich rozstawach równomiernie rozłożone. Naroża okienne profili klasy A są mocniejsze o 20% od profili klasy B nie wspominając profili innych klas. Ma to wpływ na późniejsze "osiadanie" okna, pękanie zgrzewów, konieczność jego regulacji i w konsekwencji wymiany.

Po drugie - okna powinny być mocne. Przy dość silnych podmuchach wiatru w naszym klimacie okna powinny spełniać odpowiednie standardy odporności na obciążenie wiatru. Ma to wpływ na późniejszą szczelność okna, oraz wianie na styku ramy ze skrzydłem. Idealnym wyborem jest wybór okien w klasie odporności na obciążenie wiatrem nie niższej niż C5. Okno takie potrafi sprostać naporowi wiatru wiejącemu z prędkością 150km/h.

Trzecia rzecz to bezpieczeństwo. Odporność antywłamaniowa mierzona w klasach WK od 1 do 3. Do domów rodzinnych idealnym rozwiązaniem jest klasa antywłamaniowości WK2. Ponadto duży wpływ na bezpieczeństwo ma stal użyta w ramie - czy jest ona otwarta czy zamknięta. W przypadku stali otwartej wkręty mocowane są do plastiku a więc nie mają one dużej trwałości, stal powinna być zamknięta. Dodatkowym atutem jest zabezpieczenie szyby przed wyważeniem.

Argument czwarty - Odporność użytkowa. Mierzona w klasach wytrzymałości użytkowej. Do domów mieszkalnych idealną klasą w naszych warunkach jest klasa 2. Okna takie wytrzymują 10 000 cykli otwierania i zamykania (testowane laboratoryjnie), co jest ilością w pełni wystarczającą. Warto także zapytać producenta o Systemowe Świadectwo Techniczne jako dowód wykonania wyżej wymienionych badań.

5. Stabilność. O wytrzymałości mechanicznej konstrukcji świadczą odpowiednie klasy od 1 do 4. Najwyższą klasą jest oczywiście klasa 4. Jeżeli okna mają być "długowieczne" warto zadbać aby ta cecha była podparta klasą wytrzymałości najlepiej czwartą..

Po szóste - Wiarygodność. Przed zakupem stolarki warto sprawdzić czy producent posiada wszelkie aprobaty oraz certyfikaty i badania pozwalające na obrót stolarką w Polsce i krajach Unii Europejskiej - tzw znak CE. Jeżeli mają być to okna energooszczędne należy poprosić producenta o wyniki badań na współczynnik przenikania ciepła dla całego okna, w przeciwnym razie nie będziemy do końca pewni czy nasze okno jest ciepłe czy nie.

Mam nadzieję że te argumenty często lekceważone przy zakupie stolarki pomogą przyszłym nabywcą stolarki podjąć dobry wybór i cieszyć się swoją stolarką na długie lata oraz podniosą świadomość konsumencką. Pamiętajmy, nie liczy się tylko cena!

---

Artykuł autorstwa Marka Chwil, kopiowanie i rozpowszechnianie bez zgody zabronione.

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

pompa ciepła

Pompa ciepła działa idealnie z rekuperacją powietrza. Dom powinien być dobrze izolowany, ocieplony. Te wszystkie czynniki sprawiają, że możemy zastosować pompę o niższych parametrach, co przekłada się na koszty instalacji, która nie jest tania, ponieważ czekają nas jeszcze odwierty, czyli tzw. dolne źródło zasilania.

Instalacja pompy ciepła oczami kobiety...

Autorem artykułu jest EKOEMITER

Jeszcze kilka lat temu nie słyszano, aby jakieś gospodarstwo w Polsce instalowało pompę ciepła. A jeśli w ogóle to był to futuryzm. Dla mnie to była ciepła pompa.

Jeszcze kilka lat temu nie słyszano, aby jakieś gospodarstwo w Polsce instalowało pompę ciepła. A jeśli w ogóle to był to futuryzm. Dla mnie to była ciepła pompa.
Minęło parę lat i okazało się, że moja wiedza jak i świadomość klientów wzrosła. Obecnie coraz częściej bierzemy pod uwagę jego instalację w naszych domach.
Dlaczego?
Ponieważ ciągle rosną ceny energii, oleju opałowego i gazu niezbędnego do ogrzania domu.
Taki stan rzeczy spowodował, że coraz częściej zastanawiamy się nad innym rozwiązaniem niż to konwencjonalne, a mianowicie nad pompami ciepła.
Pompa ciepła to urządzenie zamieniające energię pobraną z ziemi na ciepło, które ogrzewa dom i wodę użytkową, może też chłodzić w lecie. Aby urządzenie to działało wydajnie musi być dobrze dobrane a dom powinien być ogrzewany niskotemperaturowo, czyli np. należy założyć ogrzewanie podłogowe i zrezygnować z grzejników i kominków z płaszczem wodnym.
Pompa ciepła działa idealnie z rekuperacją powietrza. Dom powinien być dobrze izolowany, ocieplony. Te wszystkie czynniki sprawiają, że możemy zastosować pompę o niższych parametrach, co przekłada się na koszty instalacji, która nie jest tania, ponieważ czekają nas jeszcze odwierty, czyli tzw. dolne źródło zasilania.
Ja jestem zwolennikiem kolektorów pionowych w naszej szerokości geograficznej. Kolektory poziome, mimo, że tańsze w instalacji nie są tak wydajne i mogą przy dużych mrozach nie dostarczyć tyle energii ile będzie potrzeba, aby ogrzać dom.
A wtedy będziemy korzystać z grzałek, które pobierają prąd a jest on kosztowny.
Filozofia jest taka zakładamy pompę ciepła, aby była wydajna, ogrzała dom i wodę użytkową a co najważniejsze, aby ograniczyła wydatki na ogrzanie domu. I rzeczywiście wydajemy dużo mniej 200 zł-300 zł/miesięcznie w czasie zimy. Jeśli jeszcze założymy kolektory słoneczne, które będą wspomagać pracę pompy, stworzymy „perpetuum mobile". Ograniczymy już do minimum nasze wydatki na ogrzewanie domu i wody użytkowej.
Jak się wykonuje dolne źródło?
Prace przy dolnym źródle wykonują firmy posiadające maszyny wiertnicze. Wiercą one kilka otworów w ziemi na wyliczoną uprzednio głębokość wynikającą z mocy pompy. Dobrze jest wykonać te odwierty w trakcie budowy domu. W odwierty są wkładane rury i zalewane glikolem po uprzednim sprawdzeniu ich szczelności. Następnie doprowadzane są do budynku, dlatego podczas wylewania fundamentu należy zostawić otwór i zaplanować pomieszczenie gospodarcze, najbliżej jak to możliwe, oczywiście musi to wynikać z projektu.
Gdy budynek znajduje się, w tzw." stanie zamkniętym" wykonywane są w nim wszelkie prace związane z wylewaniem podłóg, tynkowaniem, układaniem ogrzewania podłogowego i całego systemu ogrzewania centralnego. A w pomieszczeniu gospodarczym położone zostaną już kafelki i terakota, zakończone zostaną brudne prace. Wtedy można przystąpić do instalacji urządzenia, czyli pompy ciepła i podłączenia jej do całego układu grzewczego w domu. Instalacja kończy się podłączeniem, próbami i odbiorem urządzenia przez autoryzowany serwis producenta. Nowoczesne pompy ciepła pozyskują aż 75% potrzebnej energii grzewczej ze środowiska naturalnego, pozostałe 25% to energia elektryczna potrzebna, aby instalacja działała. Dlatego tak ważnym jest odpowiedni dobór mocy pompy dla konkretnego budynku.

---

Ekoemiter -kolektory słoneczne pompy ciepła
http://www.ekoemiter.com.pl

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl
z wikipedii
Pompa ciepła jest urządzeniem wymuszającym przepływ ciepła z obszaru o niższej temperaturze do obszaru o temperaturze wyższej. Proces ten przebiega wbrew naturalnemu kierunkowi przepływu ciepła i zachodzi dzięki dostarczonej z zewnątrz energii mechanicznej (w pompach ciepła sprężarkowych) lub energii cieplnej (w pompach absorpcyjnych).

Pompy ciepła najczęściej mają zastosowanie w:

gospodarstwach domowych (chłodziarki, zamrażarki)
przetwórstwie spożywczym (chłodnie, zamrażalnie, fabryki lodu)
klimatyzacji pomieszczeń (chłodzenie pomieszczeń)
chłodnictwie
ogrzewaniu pomieszczeń ciepłem pobieranym z otoczenia (z gruntu, zbiorników wodnych lub powietrza)
W chłodziarkach i zamrażarkach ciepło jest "wypompowywane" z przechowywanych produktów (co obniża ich temperaturę) a oddawane do pomieszczenia, w którym stoi lodówka lub zamrażarka. Pompa ciepła zastosowana do ogrzewania pomieszczeń "wypompowuje" ciepło z otoczenia o niskiej temperaturze (z gruntu lub powietrza na zewnątrz budynku) i po podniesieniu temperatury czynnika roboczego oddaje ciepło do ogrzewanego pomieszczenia.
Zasada działania
Nazwa "pompa ciepła" jest użyta przez analogię do nazwy powszechnie znanej "pompy hydraulicznej" pompującej ciecz (najczęściej wodę) z niżej położonego zbiornika do zbiornika położonego wyżej. Zarówno "pompa hydrauliczna" jak i "pompa ciepła" potrzebują energii dostarczonej z zewnątrz. Kiedy ciepło płynie w naturalnym kierunku (od wyższej temperatury do niższej), przepływ tego ciepła może być wykorzystany do napędu silnika cieplnego podobnie jak przepływ wody płynącej grawitacyjnie z góry na dół napędza silnik hydrauliczny (turbinę wodną). Aby "zmusić" ciepło do płynięcia w odwrotnym kierunku (od temperatury niższej do wyższej) należy z zewnątrz dostarczyć energii do napędu, podobnie jak przy pompowaniu wody z dolnego zbiornika do górnego. Przy odpowiedniej konstrukcji "pompa ciepła" i "silnik cieplny" mogą być jednym urządzeniem, podobnie jak jednym urządzeniem mogą być pompa hydrauliczna i silnik hydrauliczny (np. turbina Kaplana) w elektrowni szczytowo-pompowej.

Sprężarkowe pompy ciepła realizują obieg termodynamiczny (obieg Lindego), będący odwróceniem obiegu silnika cieplnego. Ciepło jest pobierane przez roboczy czynnik termodynamiczny (freon, amoniak, sprężony dwutlenek węgla) w parowniku (dolne źródło ciepła), w którym czynnik odparowuje i trafia do sprężarki, gdzie rośnie energia wewnętrzna czynnika (a więc i temperatura), a następnie w skraplaczu oddaje ciepło (górne źródło ciepła) skraplając się i przez zawór dławiący lub rurkę kapilarną, trafia z powrotem do parownika.

Pompy ciepła wykorzystują ciepło niskotemperaturowe (o niskiej energii) (w praktyce 0 °C - 60 °C), trudne do innego praktycznego wykorzystania.